บ้างครั้งคนเรา...เมื่อมาถึงจุด ๆ ชีวิตก็ต้องวนไปเริ่ม ณ จุดเริ่มต้นเสมอ
เช่น บางคนเคยรวยมาก ๆ แต่พอวันหนึ่งพอตื่นขึ้น หรือ เจอมรสุมชีวิต ก็กลายเป็นคนจนในพริบตาเดียว
หรือ
บางคนเคยสอบได้คะแนนเยอะ ๆมาตลอด แต่พอมาวันหนึ่งก็สอบได้คะแนนน้อยขึ้นมา ๆ
อะไรประมานนี้
ทำไมถึงเขียนเรื่องนี้มาน่ะหรอ ฉันก็แค่คิดตอนขับรถไปเรื่อย ๆ ว่าชีวิตคนเรานี่มันก็แปลก
วนไปถึงจุดสูงสุด สุดท้ายก็มาเริ่มต้นใหม่
ทุก ๆอย่าง มันก็มีขึ้นมีลง ไม่มีอะไรที่แน่นอนเสมอไป
มันก็เหมือนคนในภาพเนี่ยล่ะ
มีอยู่ 2 คน วิ่งอยู่ในสนามฟุตบอล
คนที่1 วิ่งนำคนที่2 แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็วนมาถึงจุดเริ่มต้นเสมอ
ถึงแม้ว่จะวิ่งนำหน้า หรือว่าวิ่งตามหลังก็ตาม
ถึงแม้ว่าระยะรอบอาจจะได้ไม่เท่ากัน
แต่ยังไง
ก็ต้องวนมาจุดเริ่มต้นเดียวกันเสมอ.
จริงไหมล่ะ ?
เช่น บางคนเคยรวยมาก ๆ แต่พอวันหนึ่งพอตื่นขึ้น หรือ เจอมรสุมชีวิต ก็กลายเป็นคนจนในพริบตาเดียว
หรือ
บางคนเคยสอบได้คะแนนเยอะ ๆมาตลอด แต่พอมาวันหนึ่งก็สอบได้คะแนนน้อยขึ้นมา ๆ
อะไรประมานนี้
ทำไมถึงเขียนเรื่องนี้มาน่ะหรอ ฉันก็แค่คิดตอนขับรถไปเรื่อย ๆ ว่าชีวิตคนเรานี่มันก็แปลก
วนไปถึงจุดสูงสุด สุดท้ายก็มาเริ่มต้นใหม่
ทุก ๆอย่าง มันก็มีขึ้นมีลง ไม่มีอะไรที่แน่นอนเสมอไป
มันก็เหมือนคนในภาพเนี่ยล่ะ
มีอยู่ 2 คน วิ่งอยู่ในสนามฟุตบอล
คนที่1 วิ่งนำคนที่2 แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็วนมาถึงจุดเริ่มต้นเสมอ
ถึงแม้ว่จะวิ่งนำหน้า หรือว่าวิ่งตามหลังก็ตาม
ถึงแม้ว่าระยะรอบอาจจะได้ไม่เท่ากัน
แต่ยังไง
ก็ต้องวนมาจุดเริ่มต้นเดียวกันเสมอ.
จริงไหมล่ะ ?
เอ่อ บทความดีหว่ะ
ตอบลบการเขียนบทความ มันเหมือนกับเป็นการไหลของความคิดในสมองเรา
ตอบลบออกมาเป็นตัวหนังสือ
แล้วตัวหนังสือที่เกิดขึ้น ก็สะท้อนเห็นความคิดในหัวเราได้เป็นอย่างดี
เป็นความสวยงามของตัวตน ที่ใครเลียนแบบไม่ได้ และไม่สามารถเลียนแบบใครได้เช่นกัน
หมั่นเขียนบทความ ก็เป็นการฝึกฝนความคิดของตัวตนไปในขณะเดียวกัน
เขียนได้น่าสนใจครับ
back to basic หรือ fall down ดีล่ะ?
ตอบลบเปลี่ยนกลอนประตูห้องแล้วก็เตือนความจำดี เพราะพี่ขี้ลืมโคตร